Nga: Dashnim HEBIBI, Preshevë
Pak orë në Preshevë, në vendlindjen time,
atje ku çdo qelizë gjaku ushqehet me jetëgjatësi,
ku toka flet me zë gjaku, e qielli më flet me mall.
Ti, atdhe, duhesh të jesh ndryshe —
si lutje në heshtje, si betim i pashkruar.
Edhe terrin e shpoj me dhimbje,
edhe diellin e freskoj me dritën e Skënderbeut.
Oksigjenin ta dua kur frymon si i Lezhës,
si i Krujës, i Vlorës, i Drenicës…
po aq si ai i Dukagjinit, Ulqinit e Shkupit.
Të gjithë më japin pak nga ti,
por vetëm ti më jep gjithçka.
Mirupafshim herave të tjera,
Preshevë, ta puthsha ballin —
si fëmijë që puth nënën kur ikën,
por zemrën kurrë s’e largon.
( Foto nga Adi Hebibi)
Preshevë, 25.04.2025
