Nga PhD: Xhavit LIPAJ, Andermatt
Nesër, në një atmosferë të ngarkuar me lodhje kolektive, do të mbahet radha e njëmbëdhjetë për zgjedhjen e kryetarit/ apo Kryetares të Kuvendit të Kosovës. Po, e njëmbëdhjeta, një numër që flet vetë për krizën që po kalojmë, për mungesën e konsensusit, për mungesën e përgjegjësisë. Jemi bërë spektatorë të një skene politike ku aktorët sillen sikur kanë gjithë kohën e botës, ndërkohë që populli po e humb durimin, shpresën, dhe besimin në institucionet e veta.
A jemi me të vërtetë kaq të lodhur?
Apo e kemi natyralizuar lodhjen?
E kemi bërë pjesë të jetës sonë, të fjalorit tonë të përditshëm: “Kështu është puna”, “S’bohet ma mirë”, “T’presim çka do të ndodhë”. Por demokracia nuk është pritje. Ajo është veprim, pjesëmarrje, përgjegjësi. Demokracia nuk është vetëm e drejtë për të votuar, por edhe kërkesë për llogaridhënie.
Kosova, një shtet i ri me histori të rëndë dhe të lavdishme, duket sot si një tren që ndalon në çdo stacion të paaftësisë politike. Nuk është fjala vetëm për emra, për poste, për rotacione pushtetesh. Është fjala për vizionin që mungon, për përgjegjësinë që zbehet çdo ditë nëpër konferenca të zbrazëta dhe kompromise pa përmbajtje.
Kuvendi është kthyer në një arenë heshtjeje formale. Institucionet, që duhej të ishin motorë të zhvillimit dhe drejtësisë, janë shndërruar në rrota që sillen në vend. Ky ngërç politik nuk është thjesht një krizë teknike, por një simptomë e një sëmundjeje më të thellë: mungesa e etikës së shërbimit publik dhe humbja e ndjeshmërisë për qytetarin.
Në këtë realitet, ku jemi dhe ku mbesim?
Jemi në një kthesë ku ose e marrim veten seriozisht si popull dhe si shtet, ose do të vazhdojmë të rrotullohemi nëpër radhë që nuk çojnë askund. Do të mbesim aty ku jemi: në një vend që ka shumë potencial, por pak përkushtim; shumë fjalë, por pak veprim.
Është koha që ne, qytetarët, intelektualët, profesionistët, të rinjtë, të kërkojmë më shumë, të mos mjaftohemi me pak, të mos heshtim kur shohim teatrin e pafund të papërgjegjshmërisë. Sepse Kosova nuk meriton më radhë pa fund. Ajo meriton drejtim, dinjitet dhe drejtësi.
Enkas për SAM24.info
